Dalida Kozlic is iemand die ik erg bewonder. Al meer dan 15 jaar strijdt zij voor dierenrechten in haar land Bosnië en Herzegovina. Zij werkte zich op tot advocaat en dierenrechten-activiste en legde zich uiteindelijk vooral toe op de juiste uitvoering van de Bosnische wet voor de bescherming van dieren. Deze wet is een heel goede wet, misschien wel de beste van Europa, er zijn echter nauwelijks mensen die daar die daar iets om geven. In haar eigen woorden: ”De Bosnische wet ter bescherming van dieren is de beste van heel Europa, maar dat kan niemand iets schelen.”
Maar waarom zal je je druk maken over dierenrechten in Bosnië? Zou je je af kunnen vragen…. Terwijl er overal ter wereld en ook in ons koude kikkerlandje dieren- en ook mensenrechten geschonden worden? Nou, iedereen heeft wel een passie, iets waarmee hij of zij zich verbonden voel en zich sterk voor wil maken. Voor mij persoonlijk is dat dit onderwerp en daarom zie ik het ook een beetje als mijn roeping maar zeker als mijn passie om juist dit onderwerp onder de aandacht van meer mensen te brengen én het te steunen! 💚💙
En er zit nog meer achter dit verhaal. De Bosnische regering is vreselijk corrupt. Echt niet te vergelijken met hier! Alles is daar echt anders en dingen zoals bijvoorbeeld medische zorg zijn veel slechter geregeld dan hier en lang niet voor iedereen bereikbaar. Je zou dus kunnen zeggen dat er veel mis is in Bosnië. Misschien, ja waarschijnlijk wel, hebben de mensen daar een collectief trauma van de vreselijke oorlog die in het voormalig Joegoslavië gewoed heeft.
Als je achtergrondinformatie leest over het werk van Dalida Kozlic en je verdiept je een beetje, dan kun je daar al snel uit opmaken dat vooral de vele zwerfhonden in Bosnië het pispaaltje van de mensen zijn voor wat er allemaal mis is in hun land en in hun leven. Dat vind ik intrigerend. Vooral ook omdat er een klein aantal mensen zijn (waarvan Dalida Kozlic de bekendste is) daar die het als hun roeping en missie zien om die misstanden aan het licht te brengen en zich ontfermen over de meest kwetsbaren daar: De straathonden. Ook als zij fors worden tegengewerkt of zelfs gevaar lopen, laten zij zich niet weerhouden om het goede te doen. Zij laten zich niet door angst tegenhouden en houden vast aan hun droom; de droom van een betere wereld. 💚💙
Zouden wij dit niet beter allemaal kunnen doen? Het is slechts een vraag hoor! 😉 Ik wil dit project van haar in ieder geval graag steunen. En mocht ik nou niet zomaar opgeven en doorzetten zoals Dalida ook altijd doet, dan zou ik er misschien iets mee kunnen bereiken voor de straathonden van Bosnië en Herzegovina. En misschien wordt het hele land daar uiteindelijk wel een beetje beter van. Wie zou het zeggen…..
Het dieren redden en opkomen voor hun rechten is iets dat Dalida met de paplepel is ingegoten. Ze nam het over van haar vader Eldar Kozlic, die zijn eigen carrière aan de kant zette om zich te ontfermen over de straathonden van Bosnië. Ook hij werd daarbij tegengewerkt door de autoriteiten daar, zelfs zo erg dat zijn fysieke gezondheid eronder ging lijden. Hij werd altijd bijgestaan door zijn vrouw Meliha Kozlic, Dalida’s moeder, die nu in haar eentje Usko’s Nest Dog Shelter runt dat bestaat uit 130 geredde honden en 10 geredde katten. 🖤 Eldar Kozlic, de vader van Dalida, is namelijk op 2 februari van dit jaar overleden aan de gevolgen van een hartaanval. ( Dit was niet de eerste keer dat hij hieraan leed, echter deze keer werd het hem fataal. ) 🖤 Dit gebeurde toen hij woedend aan de telefoon was met de autoriteiten omdat er weer wat gebeurd was en de dieren de dupe waren, zoals altijd. De autoriteiten hielden zich weer eens niet aan gemaakte afspraken. 😢
Je kunt je voorstellen hoe groot het verdriet van Dalida en haar moeder is. Toch gaan zij door en geven nooit op.
Reactie plaatsen
Reacties